استاد عباس ميرخاني
غزلسراي خوش قريحه ساوجبلاغي در انجمن هاي ادبي تهران
جستجوها و پژوهش هاي مورد نياز براي نگارش كتاب «نام آوران ساوجبلاغ» - كه آخرين مراحل تاليف را مي گذراند - بركت ديدار و گفت و گو با فعالان فرهنگي و اجتماعي شهرستان هاي ساوجبلاغ و نظرآباد را برايم در پي دارد. در همين راستا در 19 مهر 1391 در روستاي زيباي تاليان - از توابع بخش چندار شهرستان ساوجبلاغ - خدمت شاعر گرامي جناب استاد عباس ميرخاني رسيدم. ايشان متولد سال 1325 خورشيدي در روستاي تاليان است كه از همان كودكي با خانواده اش در شهر تهران ساكن شده است. استاد ميرخاني از شاعران غزلسراي معاصر ايران است. اشعارش بيشتر در سبك هندي و گاهي هم عراقي است. وي در انجمن هاي ادبي تهران نشو و نما يافته و تحصيلات عالي دارد. مهرباني، تواضع، نظم، وسعت ديد و شناخت قابل تحسين از تاريخ و ادبيات معاصر ايران از جمله ويژگي هاي اين شاعر خوش قريحه ساوجبلاغي است. در همان نخستين ديدار با استاد ميرخاني، يكي از مجموعه اشعارش با عنوان «يادگار دفتر عمر» را به يادگاري گرفتم. اين كتاب در شمارگان 3000 نسخه در سال 1376 به كوشش نشر نشانه در تهران منتشر شده است. نخستين غزل اين كتاب را با هم زمزمه مي كنيم:
به نوبهار جوان مي شود طبيعت پير
تو نيز اي تن خاكي جواني از سر گير
دم بهار چو جان مي دمد به پيكر خاك
بدين نويد تو هم جان تازه اي بپذير
به جام باده فروشوي زنگ غم از دل
كه جز به مي غم هستي نمي رود ز ضمير
چو رند مست غنيمت شمار فرصت وقت
«كه در كمينگه عمر است مكر عالم پير»
بهار عمر نپايد كنون به شادي كوش
كه در پي اند ترا رهزنان بهمن و تير
گل مراد ز گلزار عمر كي چيند
هر آنكه گشت به جان در غم زمانه اسير
مرا كه دست فرو شسته ام ز هر دو جهان
ملامت همه عالم نمي كند تاثير
به كفر و زندقه بدام عالمي بودن
هزار مرتبه خوشتر كه شهره در تزوير